Author: lisa

Het utopia van de Spanjaarden was lang geleden El Dorado (letterlijk vertaald de vergulde), een mythisch land vol goud in Zuid-Amerika. Ze hoorden een legende van de indianen dat er een koning zou zijn die een bad nam in een meer, Parima, en er dan telkens helemaal bedekt met goud terug uit kwam. De Spanjaarden, die in die tijd nogal belust waren op goud, gingen natuurlijk meteen op zoek naar Parima. Op Spaanse kaarten van de 16^de en 17^de eeuw staat deze plaats zelfs aangeduid, ook al hebben ze het gouden meer nooit echt gevonden. Het was wat raar dat de legende uitgerekend van de indianen kwam, die helemaal niet blij waren met al die goudzoekers. Want het grote nieuws bereikte niet alleen Spanjaarden, maar ook Nederlanders, Fransen en Engelsen. Heel Zuid-Amerika werd binnenstebuiten gekeerd, en het meer van Guatavita werd zelfs een keer gedeeltelijk leeggepompt. Al deze expedities hadden dan toch een resultaat: de ontdekking van de Amazone, die zo genoemd werd omdat de ontdekkingsreizigers aangevallen werden door een stam die uit alleen vrouwen bestond.

Maar de indianen zullen er hun redenen wel voor gehad hebben zeker, of misschien bestaat het meer dan toch echt?

De kans is klein, want waarschijnlijk hebben de Spanjaarden de legende gewoon gehoord zoals ze hem wilden horen. Dat gebeurt wel vaker met verhalen. Er was echt een indianenstam die een speciaal inwijdingsritueel hadden voor een nieuwe koning: de Muiscas. Dit beeldje toont dat.

De ceremonie ging als volgt: wanneer er een nieuwe koning was, peddelden ze ermee naar het midden van een meer, ze bedekten de koning met iets plakkerigs en goudpoeder en lieten hem zo in het water gaan om de onderwatergoden blij te maken. Ze gooiden er dan ook nog wat edelstenen en gouden munten achterna om zeker te zijn. Helemaal het omgekeerde van wat de Spanjaarden ervan gemaakt hadden dus. Bummer.

Er zijn vandaag de dag verschillende dorpen en steden met de naam El Dorado in Amerika, maar helaas zijn de straten daar niet bedekt met goud.

Een ideale wereld voor mij? Een wereld zonder wapens! Wacht, laat me het even verduidelijken. Een ideale wereld voor mij, is een wereld waar de gewone burger geen wapens mag bezitten. Misschien denk je nu wel: ‘en wat met onze veiligheid’. Juist voor deze veiligheid ben ik tegen wapens. Natuurlijk vind ik dat politie, het leger en andere veiligheidsdiensten wel een wapen mogen dragen. Want het zijn deze mensen die onze veiligheid garanderen. Deze mensen krijgen opleidingen om met wapens om te gaan en gaan er dan ook bedachtzaam mee om. Maar een burger met een wapen? In mijn ogen is dat om problemen vragen. De mensen nemen te snel het heft in eigen handen. En dan kan het misgaan.

In België mag je een wapen bezitten, maar moet je wel een wapenvergunning aanvragen. Maar er zijn landen waar de wapenwet helemaal anders is. Zo is het in Amerika normaal dat iedereen een wapen in huis heeft. Een wapen, voor iedereen beschikbaar. Een beeld dat ik mij niet kan voorstellen. Als iedereen een wapen in huis heeft, gebeuren er meer ongelukken. Krijgen we meer artikels in de krant met als titel “Kind (4 jaar) schiet vader, per ongeluk, dood”. Geen leuke artikels om te lezen. Wanneer zo’n artikel verschijnt laait de discussie weer hoog op. Je hebt radicale voor-en tegenstanders van wapens. Ik behoor tot de tweede groep.

Zou jij je veilig voelen als alle mensen, burgers, in een stad een wapen (mogen) dragen? Ik niet. Bij de minste discussie of onenigheid met iemand heb je het gevaar neergeknald te worden.
Ach, het zal een ideale en droomwereld blijven. We zullen ons moeten neerleggen bij het feit dat wapens een onderdeel van de maatschappij worden. Maar toch hoop ik dat wapens verboden worden voor burgers. Dat er geen onschuldige mensen meer neergeschoten worden en dat de mensen terug leren communiceren met elkaar, en dus niet bij het minste op wapens terugvallen.

Utopia. Wat is het?

Utopia. Het leek ons een interessant onderwerp. Toch hadden we wat opzoekwerk nodig om het thema volledig te begrijpen. Volgens Wikipedia kan je het binnen verschillende categorieën plaatsen, zoals media, muziek, video- en computerspellen. Het is dus vanzelfsprekend dat het woord utopia veel verschillende betekenissen heeft. Zo is Utopia in de geografie (en met een hoofdletter) een stadje in Florida en Texas, een gletsjer ergens op Antarctica of een vlakte op de planeet Mars. Wil je hier meer over weten? Bekijk dan zeker onze andere blogposts! Ook kan utopia een denkbeeldige, ideale plaats voorstellen. Het is deze laatste betekenis waar wij ons voorlopig op focussen. Een denkbeeldige, ideale plaats, wie wil dat nu niet? Wikipedia omschrijft utopia als: “een literaire en filosofische term die men kan omschrijven als onmogelijke werkelijkheid, een ideale wereld die echter niet bereikt kan worden. Het tegengestelde van een utopie is een dystopie of anti-utopie.” … “De utopie is een vrije vorm van politieke filosofie. In de utopie ontwerpt de bedenker een ideale staat of samenleving.” Een andere, minder positieve, betekenis van utopia is ook nog nergensland of land der hersenschimmen. Duidelijk? Na het lezen van deze blog hopelijk wel.

Is het nu utopie of utopia? Wij komen er niet uit. Daarom zullen we doorheen onze blog afwisselend utopie en utopia gebruiken als synoniemen.
Utopia, stof tot discussie

Zoals hierboven al duidelijk is utopia moeilijk te beschrijven. Vervelend aan de ene kant, maar leuk en interessant aan de andere kant, want iedereen kan er een eigen invulling aan geven. Voor de een is het een ideale wereld, voor de ander is het een droom die nooit werkelijkheid kan worden, of nog iets totaal anders. Daardoor biedt utopia een ideale basis voor een, zeer interessante, discussie. Stel je voor, een column of een verhaal in een bepaalde krant, over een, voor de schrijver, ideale wereld. Gegarandeerd zorgt dat verhaal voor discussies. Er volgen reacties van mensen die de schrijver/schrijfster volgen in zijn/haar ideeën, reacties van mensen die het tegenovergestelde meningen hebben. Mensen die neutraal zijn, zwijgen meestal. Uit deze discussie over utopieën ontstaan dan weer nieuwe verhalen. Bij storytelling is deze discussie ontzettend belangrijk. Je verhaal is pas geslaagd als je de mensen doet nadenken over je verhalen. Als je de mensen mee krijgt in je verhaal. Ze doen je verhalen leven en maken een onderwerp interessant.

Utopia, waar komt het vandaan?

Het idee van een utopie en het woord zelf bestaan al heel lang, in het oude Griekenland schreef Plato het boek Staat (Politeia). De eerste delen hiervan gaan over een utopische staat en de ideale samenleving. Zo zijn er in elke tijdsperiode enkele boeken geschreven over het onderwerp utopia.

Maar het bekendste boek hierover is natuurlijk Utopia van Sir Thomas More uit 1516. Een reiziger neemt je in dat boek mee naar een ver land waar iedereen gelijk is, waar alle huizen er hetzelfde uitzien en waar er geen privébezit is. Er is nooit oorlog, iedereen volgt de wet, kortom, iedereen ziet er altijd goed uit en alles is perfect.

Doet dit geen belletje rinkelen? Wij moesten meteen denken aan het communisme en het marxisme. Maar vreemd genoeg veroordeelde Karl Marx utopische denkers. Naar eigen zeggen omdat ze geen rekening hielden met de (door hemzelf ontworpen) wetmatigheden en het historisch materialisme. Het is natuurlijk ook mogelijk dat hij  er niet goed tegen kon dat iemand hem voor was met hetzelfde ‘geweldige’ idee. Marx noemde het socialisme voor hem dan ook ‘het utopisch socialisme’, en wat hij zelf schreef wetenschappelijk socialisme.

 

Utopia, een ideale wereld?

We dromen er allemaal van, van een wereld waar alles rozengeur en maneschijn is. Een wereld zonder geweld en oorlog. Een clichéwereld waar iedereen gelukkig is. Jammer genoeg is en zal het voor altijd een denkbeeldige en ideale plaats blijven. De invulling van die ‘denkbeeldige en ideale plaats’ is voor iedereen anders. Iedereen heeft andere waarden en normen. Deze kunnen dicht bij elkaar aanleunen, maar ook zeer ver van elkaar verwijderd zijn. Dat maakt het ideale net moeilijk. Denk maar aan de zure appels van onze maatschappij, de terroristen.

Maar niet getreurd, een ideale wereld bestaat of heeft bestaan. Arcadië is of was een utopisch land vol bloemen, fruit, bossen, helder water en vogelzang. Een heldere zomerdag op een prachtig landschap. Ooit moet dit landschap er geweest zijn, nog voor het begin van de geschiedenis van de mensheid. Het doet wel hard denken aan het christelijke Paradijs van Eden.

 

Utopia en kunst

Ook in kunstwerken is utopie een terugkerend onderwerp. Zo kan je eind dit jaar in Museum M in Leuven gaan kijken naar de tentoonstelling ‘Op zoek naar Utopia’, ter ere van het 500-jarige bestaan van het eerder genoemde boek van Thomas More. In het verleden werden er nog zo’n soort tentoonstellingen georganiseerd, bijvoorbeeld in Mechelen waar er een paar jaar geleden een tentoonstelling, genaamd Newtopia, over “de utopie van mensenrechten in de hedendaagse kunst” plaatsvond. Er was een verzameling van kunstwerken te zien. Voornamelijk kunstwerken die een bezorgdheid uitten of zich wilden inzetten voor het naleven van de mensenrechten.

Ook Vincent van Gogh, de Nederlandse schilder, maakte deel uit van utopia en kunst. Hij trok in 1885 naar Parijs om er een utopie voor kunstenaars op te richten. Dat was een plaats in het Quartier Montmartre waar kunstenaar samenwerkten en hun schildermateriaal met elkaar deelden. Zijn doel was om een kunstenaarskolonie op te starten en hij noemde het de Petit Boulevard. Voor elke ruimte maakte hij één van zijn bekende zonnebloemen. Hij nodigt Paul Gauguin uit om naar zijn Petit Boulevard te komen, maar na een tijd blijkt dat de 2 verschillende ideeën hebben. Ze maken veel ruzie. Van Gogh wil vanuit de directe waarneming werken, terwijl Gauguin meer vanuit zijn verbeelding werkt. De 2 ideale werkwijzen staan tegenover elkaar. Maar ondanks de tegenstellingen beïnvloedden ze elkaars werk sterk. De ruzies lopen uit de hand, en wanneer van Gogh Gauguin met een mes bedreigt, vertrekt Gauguin. We vertellen dit verhaal niet zomaar. Wat we hiermee willen aantonen is dat het leven in een utopie ook gevaren met zich mee kan brengen. Van Gogh en Gauguin waren zo overtuigd van hun eigen werkwijze, hun eigen wereld, hun eigen utopie, dat ze geen oog meer hadden voor de mening van de andere. Bij van Gogh zat de utopie ontzettend diep. Op een gegeven moment bleek hij ziek te zijn en sneed hij tijdens één van zijn hallucinaties zijn eigen oorlel eraf. Hij herinnerde zich hier niets meer van achteraf. Met deze oorlel sluiten we utopia in de kunst af.

 

Utopia en muziek

Niet alleen in de kunst, maar ook in de muziekwereld is utopie een terugkerend onderwerp. Zo is er een Amerikaanse rockgroep die Utopia genoemd werd, en zijn er liedjes van Within Temptation, de Frank Boeijen Groep, Tom Dice, Alanis Morissette, Goldfrapp en Sticks & Delic die de naam Utopia kregen. Ken je deze liedjes? We geven je enkele korte fragmentjes:

The search of the door, to open your mind

In search of the cure of mankind

Help us were drowning

So close up inside

Why does it rain, rain, rain down on utopia?

Why does it have to kill the ideal of who we are?

Why does it rain, rain, rain down on utopia?

How will the lights die down, telling us who we are?

(Within Temptation)

 

Welkom in Utopia

Waar dromen waarheid zijn

Welkom in Utopia

Zal het altijd, zal het altijd zo zijn

(Frank Boeijen Groep)

Frank Boeijen beschrijft een utopie waar we allemaal van dromen. Een wereld waar onze dromen waarheid zijn. Zoals Marco Borsato zingt: “de meeste dromen zijn bedrog”. Wij zijn daar niet zo zeker van. Iedereen heeft dromen. Het is belangrijk om in deze dromen te geloven. Om je dromen waar te maken. Zo bouw je zelf aan je utopie, aan je droomwereld, aan je ideale wereld.

Here in this place, everything is hard

All of the roads seem to lead us no where

Where a million smiles that never seems to work

But there is a space, deep in your heart

Just close your eyes and we can go there

It’s a million miles away from all this hurt

…

We’re almost there, so don’t give it up, just yet

I know it’s been hard darling

Hold on it’s not too far, Utopia

(Tom Dice)

Tom Dice nam in 2004 deel aan het Eurovisiesongfestival in Oslo. Over dat Eurovisiesongfestival willen we graag wat kwijt, want wie denkt dat heel dat gebeuren geen utopie is, denkt beter nog een keertje na. Op 1 week krijgen we 3 shows te zien, waar vele landen aan samenwerken. Op dat moment kunnen landen wel samenwerken? Europa wordt voorgesteld als 1 leuke en liefhebbende gemeenschap. Een hypocriet idee. Maar geef toe, het blijft altijd leuk om naar het Eurovisiesongfestival te kijken en voornamelijk dan naar de verschijningen en de kledij.

This is utopia this is my utopia

This is my ideal my end in sight

Utopia this is my utopia

This is my nirvana

My ultimate

we’d open our arms we’d all jump in we’d all coast down into safety nets

(Alanis Morissette)

 

My dog needs new ears

Make his eyes see forever

Make him live like me

Again and again

Fascist baby

Utopia, utopia

(Goldfrapp)

 

Ontdek je plek in Utopia, bruist in tegen de logica

Gooi een blokkie hout in de open haard, en laai het vuur op

Ontdek je plek in Utopia

(Gek)

Druist in tegen de logica

Gooi een blokkie hout in de open haard, en laai het vuur op

(Sticks & Delic)

 

Nirvana, of Nirwana, is een belangrijk begrip in het boeddhisme dat verwijst naar de hoogste staat die door de mens bereikt kan worden, en waardoor de mens heilig wordt. Letterlijk betekent het uitgeblust, onbeweeglijk, onsterfelijk. Alle begeerte is uitgedoofd, mensen worden niet meer door zintuigen gehinderd en moeten niet meer herboren worden. Dit lijkt voor ons misschien niet echt een utopie (want eigenlijk is het gewoon sterven), maar voor boeddhisten is dit de ideale wereld.

Maar voor de muziekwereld is Nirvana natuurlijk de wereldberoemde grungeband opgericht door zanger en gitarist Kurt Cobain. In zekere zin is hij ook onsterfelijk geworden doordat hun muziek nog altijd populair is. Hij heeft het Nirvana dus bereikt, maar we vrezen dat boeddhisten deze mening niet delen. Nog even naar de biologie, nirvana is ook een geslacht van dwergcicaden of bladspringers, een soort van insect.

Maar gaat niet elk liedje over een soort ideale droomwereld? Over een onbereikbare liefde, de perfecte man of vrouw. Impliciet vinden we in elk liedje wel een deel van een utopie terug. Het is een ontsnapping aan de reële wereld. Daarom werkt utopie in muziek zo goed. Iedereen kan zich er wel in terugvinden.

 

Utopie en politiek

Politiek. Het is niet weg te denken uit onze maatschappij. Je hebt de socialisten, de democraten, de liberalen, de groenen en zo kunnen we nog even doorgaan. Elke politieke partij heeft een eigen standpunt, een eigen wereld, een eigen utopie. Elke partij ontwerpt een ideaalbeeld waarin ze waarden en normen opstellen die voor hen belangrijk zijn. Ze proberen zoveel mogelijk mensen te overtuigen en mee te krijgen in hun utopie. Weer ontstaan er discussies en interacties omtrent de verschillende ideeën. Je krijgt groepen van mensen die niet akkoord zijn met de utopie van een politieke partij, mensen die liever een andere utopie voor ogen houden en mensen die hier liever niets vanaf weten. Zo ontstaan er politieke geschillen en een regering die nog ingewikkelder in elkaar zit dan een bol wol in de knoop.

 

Utopie en sociale media

Wij, als 2 cross media studenten, weten het zeker. Sociale media is niet meer weg te denken uit het dagelijks leven de dag van vandaag. Het is een houvast voor vele mensen. Maar wat heeft utopie te maken met sociale media? Stel, je wil een foto van jezelf op je Instagram account zetten, zet je je foto er dan meteen op? Ik dacht het niet. De kans is ontzettend groot dat je er een mooi filtertje over zet. In- of uitzoomt waar je zelf wil en er een gepast kader rond zet. De kans is nog groter dat je ook niet tevreden bent met de eerste foto die je neemt, maar een stuk of 20 pogingen nodig hebt tot je de foto met het perfecte licht, de perfecte glimlach en de perfecte invalshoek hebt gevonden. Of toch bijna perfect, want die foto is ook utopie. Je past je foto aan tot je er tevreden mee bent. Tot de foto voldoet aan je eisen en hij goed genoeg is om te delen op sociale media. Je bepaald zelf hoe je je als persoon voorstelt in de sociale media. Je ontwerpt je eigen utopie, een wereld zoals jij wil dat de mensen je zien. Een wereld waarin jij tevreden bent over jezelf. Je deelt enkel de berichten die je wilt delen. De negatieve berichten houd je achter en post je niet. Er bestaan zelfs regels over de perfecte selfie. Een doctoraatsstudent informatica aan de universiteit van Stanford heeft de perfecte selfie ontrafeld. Zo staat op de ideale selfie een vrouw (sorry mannen) moet je gezicht ongeveer 1/3^e van de foto innemen en knip je je eigen voorhoofd eraf. Als je lange haren hebt, toon je die. Om je selfie helemaal top te maken, voeg je er een witte rand aan toe. Je hebt nu de perfecte selfie, volgens de wetenschap.  In de praktijk valt hierover natuurlijk te discussiëren.

Op sociaal vlak verstaat men onder Utopia ook een spel, een gratis online MMORPG (Massively Multiplayer Online Role-Playing Game). Het werd gelanceerd in 1998 en het bestaat nog steeds. Bij een MMORPG staan een groot aantal spelers via het internet met elkaar in contact, maar ook als er spelers offline gaan evolueert het spel verder. World of Warcraft is het meest bekende voorbeeld. Dat brengt ons nog een stapje verder in de utopie. In online spelletjes creëren de mensen echt een eigen wereld. Een wereld die ontzettend realistisch lijkt. Daar bestaat het gevaar dat mensen de echte wereld gaan verwarren met de fictie, de spelletjes.  Veel mensen verliezen zichzelf helemaal in dit soort spelletjes, en voor hen kan het een soort van utopie zijn.

 

Utopia en Storytelling

Als je denkt aan storytelling past een utopie daar perfect bij. Bij storytelling gaat het over het vertellen van verhalen. Bij deze verhalen is verwondering een belangrijk aspect. Je hebt verwondering nodig om zaken anders te bekijken en van daaruit een verhaal te halen. Je moet de mensen meenemen in je verhaal en zorgen dat ze ernaar luisteren en er daarna over gaan discussiëren. Vertoont dat niet veel gelijkenissen met utopie? Het creëren van een verhaal, het creëren van een utopie, bij beiden wil je je publiek iets duidelijk maken en de mensen doen geloven in je verhaal.

 

Utopie en het einde van deze blogpost

We hebben al heel wat onderwerpen besproken, maar er zijn er ongetwijfeld nog velen die we onbesproken lieten. In enkele kortere berichtjes gaan we er dieper op in. Zo kom je onder andere meer te weten over wat utopie te maken heeft met voetbal, K3 en De Ideale Wereld van Otto-Jan Ham.

Tot slot hopen we dat iedereen een eigen ideale wereld opbouwt, binnen de bestaande maatschappij. Een wereld waarin je zelf gelukkig bent. Een wereld waarin jezelf goed kan functioneren en je interessante mensen rondom jou hebt. Een wereld die uitdagend is. Kortom een ideale droomwereld.

We willen natuurlijk dat jullie iets bijgeleerd hebben van deze blogpost. Daarom mag volgende informatie zeker niet ontbreken. Weet jij wat de wetenschappelijke naam voor een geslacht van boktorren is? Uiteraard Utopia!

 

Tot in een volgende utopie!

 

Oh ja, en wil je weten wat Dash en ‘De Schoonen Hoek’ te maken heeft met utopie? Lees dan zeker de blogpost over reclame.

 

Nooit meer werken, voor veel mensen is het een droom, een utopie. Ook al heb je een leuke job, niet gaan werken is meestal toch nog net iets leuker. Maar ja, er moet natuurlijk wel brood op de plank komen.

Het idee van het basisinkomen kan hiervoor een oplossing bieden. Elke burger krijgt dan een gelijk inkomen van de overheid, zonder rekening te houden met andere inkomsten van mensen of zonder dat er gewerkt moet worden. Het bedrag wordt bepaald zodat het genoeg is om van te leven, maar zonder luxe of dure uitspattingen. Hierin lijkt het op een uitkering, maar het grote verschil is dat er aan een uitkering wel voorwaarden verbonden zijn. Klinkt goed, of niet? Je hebt zeeën van tijd waarin je kan doen wat je wil, als je toch meer luxe wilt kan je nog altijd gaan werken, maar het is ook geen drama als je die job verliest want je kan toch altijd op het basisinkomen terugvallen. Het zorgt voor meer vrijheid en een betere balans tussen werk en vrije tijd, en mensen zullen meer plezier krijgen in werk omdat het niet meer moet en ze écht kunnen kiezen. Niemand zou arm zijn (in theorie weliswaar), en zelfs vanuit een economisch standpunt zou het niet slecht zijn: het zorgt voor een meer evenwichtige arbeidsverdeling en stimuleert de lokale economie. Ergens is het ook gewoon een evolutie doordat er minder en minder werk is door automatisering en doordat het milieu lijdt onder te veel productie.

Natuurlijk zijn er ook tegenstanders. Die vrezen dat het grootste deel van de mensen helemaal niet meer zou gaan werken. Ook bestaat dan de kans dat de schoolbanken leeg blijven. Zoiets kan je natuurlijk niet voorspellen, maar toch denk ik dat er veel mensen nog uit interesse een opleiding zouden volgen of kiezen voor meer luxe, en dus een job. Ook zijn de tegenstanders bang dat een basisinkomen te laag is om van te leven of onbetaalbaar is, en dat moet wel goed op voorhand berekend worden.

Naar mijn mening wegen de voordelen op tegen de nadelen, en is het op zijn minst het proberen waard. Zo is er bijvoorbeeld in Zwitserland op 5 juni een (niet bindend) referendum over een basisinkomen van 2200 euro per maand. Ik ben alvast benieuwd naar de uitslag.

De utopie van Otto-Jan Ham, Jelle De Beule en Sven de Leijer is een tv-programma: De Ideale Wereld. Sinds 31 augustus 2013 is het programma te zien op VIER, maar na 2 jaar hielden ze het daar voor bekeken en maakten ze de overstap naar het meer intellectuele Canvas. Dat de kijkcijfers niet stegen bleek er ook mee te maken te hebben. Blijkbaar is de ideale wereld dus toch moeilijker te bereiken dan ze dachten. De ideale wereld voor de één, is niet voor iedereen even ideaal. Op sociale media heeft De Ideale Wereld dan weer meer succes.

Hoe werkt deze utopie? Voor elke show wordt er een andere bekende Vlaming uitgenodigd. Hij of zij mag  mee praten over de actualiteit en er wordt wat mee gelachen. Zelf omschrijven ze hun programma zo:

“In De Ideale Wereld krijgt Otto-Jan Ham elke dag het gezelschap van een Af En Toe Op Straat Herkende Vlaming. Samen surfen ze op de deining van de actualiteit; om na drie kwartier vol verhelderende duiding*, diepgravende onderzoeksjournalistiek*, bikkelharde debatten* en vlijmscherpe analyses* alweer een flinke stap dichter te staan bij een ideale wereld.

* onder voorbehoud”

Binnen de chaotische presentatie en de mopjes, is toch een soort van structuur terug te vinden. Een aantal rubrieken komen steeds terug. Ze laten ze de gast een vriendenboek invullen voor het programma, er is een kort journaal en de mening van de minimoefti komt aan bod. Ook de sociale media laten ze niet onberoerd. Tijdens elke aflevering reiken ze een Twittertegel uit. Een award voor de beste/stomste tweet van de afgelopen dagen, gebakken op een tegel. Verder is er ook nog telkens een cartoon met Sociaal Incapabele Michiel, die iets meemaakt dat met de actualiteit te maken heeft.

De Ideale wereld zal er niet voor zorgen dat we echt tot de utopie van een ideale wereld komen, maar met hun grapjes, speelse invullingen en opmerkingen zorgen ze voor ontspanning. Mensen vergeten het echte leven even en zo dragen ze toch bij tot een ideale wereld.

 

Om af te sluiten nog een paar van mijn persoonlijke favorieten:

Sjoemelsoftware: http://www.demorgen.be/tvmedia/de-ideale-wereld-helpt-slachtoffers-sjoemelsoftware-eins-zwei-sjoemelfrei-befb2861/

Het vriendenboek met Chokri Mahassine (Pukkelpop):

De Minimoefti: http://www.vier.be/deidealewereld/videos/de-mening-van-de-minimoefti-de-ha-van-humo/451021

Luc Haekens in Nederland: https://www.facebook.com/deidealewereld/videos/vb.574028132648557/1098035286914503/?type=3&theater

Eén van de betere Twittertegels:

Sociaal Incapabele Michiel in Tumor Flor en de kerncentrales: https://www.facebook.com/deidealewereld/videos/vb.574028132648557/1098452163539482/?type=3&theater

Op de planeet Mars is er een vlakte die Utopia Planitia, of Utopie vlakte, genoemd wordt. God weet waarom, want de rode planeet lijkt mij nu niet echt een droomwereld om in te leven. Vooral dan omdat de vlakte bestaat uit lava en ondiepe putten met permafrost. Niet echt mijn ideale wereld. Misschien speelt het onbereikbare ervan mee?

Het gebied werd al in 1976 ontdekt door de Viking, een ruimtesonde van de NASA. Recenter werd deze foto gemaakt op de Utopia Planitia, die er blijkbaar op wijst dat het vroeger warmer was op Mars. Ik zal je de wetenschappelijke uitleg, die ik zelf niet helemaal snap, besparen. Iets met sneeuw en ijs en putten. Sommige mensen hopen nu dat het terug zal evolueren naar een warmer klimaat op Mars, en dat er daardoor misschien mensen kunnen gaan leven.

De Spaanse architect Alberto Villanueva, laten we hem Alberto noemen, ziet dit écht als een mogelijkheid. Hij bedacht een strategie om de overbevolking op aarde op te lossen en te verhuizen naar Mars. Dat alles beschrijft hij in zijn project Mars Utopia. Wat heeft een mens nodig om te kunnen overleven? Water en zuurstof. Dat eerste werd al eerder ontdekt op Mars. Alberto denkt hij dat hij een soort ‘levende’ installatie kan maken met een 3D printer die samenwerkt met de omgeving. Er zouden torens gemaakt worden met materiaal dat op Mars beschikbaar is, en na een paar maanden breekt de toren zichzelf af waardoor er een put vol water en vruchtbare grond achterblijft. Zuurstof op Mars komt ook in orde als het van Alberto afhangt. Hiervoor zouden er bacteriën in de putten  moeten groeien die ervoor zorgen dat er zuurstof in de lucht komt. Een andere soort bacteriën zou dan weer voor licht moeten zorgen. Op die manier hebben we al water, zuurstof en licht. Het voordeel van zijn project is dat er niet gewerkt wordt met een kunstmatig gestabiliseerde omgeving. Als er zo heel veel torens gemaakt worden zou Mars na 2 jaar leefbaar moeten zijn voor mensen.

Ik weet nog niet zo goed of dit allemaal zomaar zou werken, maar het is natuurlijk wel een cool idee.

Nog een reden waarom Mars mij geen ideale wereld lijkt: https://www.youtube.com/watch?v=VYHeZCEFwhI

Zaterdagavond om 10 uur. Je kijkt naar een film. Een spannende film waarin het hoofdpersonage achtervolgd wordt en dreigt vermoord te worden en dan opeens, reclame. Ik begin dan spontaan te roepen naar het televisiescherm en moet een keuze maken. Weg zappen of blijven kijken. Vaak kies ik voor het weg zappen. Als cross media management student zou ik eigenlijk moeten kiezen om te blijven kijken naar de onderbreking. Toch zit reclame goed in elkaar. Sommige spotjes dan toch!

Ik moet spontaan denken aan de Evian-baby’s. Deze filmpjes zitten zo goed in elkaar. Je kijkt ernaar en krijgt meteen een lach op je gezicht. Er zit ook een soort van consequentie en herkenning in deze spotjes. Telkens komen de baby’s terug, maar dan op een andere manier. Een goed voorbeeld van storytelling! Maar als ik dan denk aan de spotjes over Dash en de afleveringen van ‘de schoonen hoek’ komen mijn haren recht te staan. Deze spotjes zijn zo ongeloofwaardig, zo gespeeld. Zonde van de (dure) zendtijd.

Bij reclame is het ontzettend belangrijk dat je overtuigd bent van het product en dat je als consument ook daadwerkelijk overhaald wordt om het product te kopen. Wat doet reclame precies? Ze creëren een wereld waarin hun product het beste is, hun eigen utopie. Om ‘de schoonen hoek’ terug als voorbeeld te nemen. Met deze reclame willen ze laten zien dat Dash van een grauw T-shirt een volledig spierwit T-shirt kan maken. Probeer dit thuis maar eens uit, het T-shirt blijft grauw zien. Het is dus zeer moeilijk om als merk je klanten mee te krijgen in de utopie, in de voorgestelde wereld uit je reclame. Als mensen het zien of horen geloven ze het of doen ze toch een poging tot, maar eenmaal thuis valt het vaak toch tegen.

We zetten hier een paar tips op een rijtje voor een geslaagde reclamespot

• Wees realistisch.
• Zorg voor structuur. Zorg voor een inleiding, een midden en een slot.
• Zorg voor herkenning.
• Humor!

Iedereen kent wel iemand die alles van voetbal weet, naar alle matchen gaat kijken, alles van alle spelers weet. Iemand die het voetbal door en door kent. Iemand wiens leven helemaal in het teken staat van voetbal. Mensen die tegen de kleur paars zijn, omdat ze niet bij ‘hun voetbalploeg’ hoort. Een echte voetbalfan dus.  Voel jij je aangesproken, dan weet ik niet of je wel verder moet lezen, want ikzelf ben zo niet.  Ik kan dus ook niet verzekeren dat alles wat hier verteld wordt ook effectief klopt.

Zoals ik al zei ken ik niets van voetbal. Ik ben al blij dat ik weet dat het met 2 ploegen van 11 spelers en een bal gespeeld wordt. Maar het gaat nu even niet over mij. Ik zou het graag over de voetbalfans hebben. Het voetbalspel an sich laat ik even links liggen.

In juni is het weer zover, het Europees Kampioenschap in Frankrijk. De voetbalgekte kan terug beginnen. Op dat moment gebeurt er iets heel raars in België. Op het moment van het EK verandert België in een leuke plek. Een plek waar iedereen blij en fier is op zijn nationaliteit. We staan allemaal als 1 blok achter onze Rode Duivels. We juichen als de Belgen scoren en we vloeken als de Belgen verliezen.  We spreken af met vrienden om massaal samen naar het voetbal te kijken op groot scherm en we maken plezier. We houden van onze medemens en we kennen, voor dat ene moment, geen haat. Heel het land kleurt zwart, geel en rood. Van zodra het EK afgelopen is, of van zodra België uit het kampioenschap ligt, draait de sfeer om en gaan we terug naar de realiteit. Ieder terug voor zich en het eenheidsgevoel valt langzaam aan weg.

Ik ben dan wel geen voetbalfan en ik ken heel weinig van voetbal, maar mij vind je toch voor het televisiescherm tijdens het EK. Toch ga ik mee in het eenheidsgevoel. Al was het maar voor de knappe voetballers.

17 jaar geleden begon er een meidengroep. Er was niet veel toekomstperspectief voor deze meisjes. Ze kregen negatieve commentaren na een zangwedstrijd, maar ze bleven doorzetten. De rosse, de blonde en de zwarte. Beter gekend als K3: Karen, Kristel en Kathleen. Ik hoor je nu denken: ‘weeral K3’. Maar we kunnen er niet onderuit. K3 is een deel van onze jeugd. Als 5-jarige stond ik op en ging ik slapen met de melodieën van Afrika tot in Amerika. Liep ik al oya lélé’end en dansend door de straten. Wat een leuke tijd was dat. En toen in 2009 kwam de klap. Kathleen verlaat K3. Geweend heb ik. Na een hele zoektocht nam Josje de plek van de blonde in. In het begin heel bevreemdend om te zien, maar ach een mens went er snel aan en dus nam ik Josje ook in mijn hart.

Toen kwam ongeveer een jaar geleden het nieuws: ‘K3 stopt ermee’. Ik geloofde nooit, maar dan ook nooit dat een nieuwe K3 zou werken. Maar ik moet zeggen, Studio 100 heeft dat goed aangepakt! Een hele zoektocht op televisie, met liveshows. Het maakte hen alleen maar populairder.

En ja hoor, het onheil is geschied, ook ik heb de nieuwe K3 in mijn armen gesloten. Al blijven Karen, Kristel en Kathleen voor mij de enige echte K3.

Maar waarom vertel ik dit alles over K3? Mensen hebben geweend om het vertrek van de ‘oude’ K3. Mensen aanvaarden de nieuwe K3, vaak met wat opmerkingen, maar toch doen ze dat. K3, eigenlijk moet ik Studio 100 zeggen, slaagt erin om een utopie te creëren. En hier zijn ze goed in. Een wereld waarin de 3 meisjes helden zijn voor kleine meisjes. Als we het hebben over creëren van een utopie is Studio 100 de koploper, denk maar aan Samson en Gert, Mega Mindy, Rox en zo kunnen we nog even doorgaan.

Van mij mag Studio 100 doorgaan met het creëren van deze droomwerelden. Het is mooi om te zien hoe kinderen geloven in deze werelden. Laat de kinderen maar kinds zijn en laat ze maar geloven in een droomwereld, de echte wereld is al zwaar genoeg. Kinderen hebben afleiding nodig. En daar zorgde K3 bij mij net voor!